บทที่1| พินอิน Pinyin (拼音) พยัญชนะและสระในภาษาจีน

พินอิน Pinyin (拼音)

บทนำเกี่ยวกับภาษาจีน

บางคนอาจจะยังไม่รู้ว่า จริงๆแล้วภาษาจีนนั้นมีแบ่งอยู่2 แบบ  ได้แก่ แบบจีน และ แบบไต้หวัน ถ้าเป็นแบบไต้หวันเขายังคงยึดแบบดั้งเดิมของจีนที่ใช้กันมาช้านาน นั้นก็คือตัวอักษรจีนแบบตัวเต็ม และใช้ระบบจู้อิน Zhuyin ( 注音) ในการสะกดคำ แต่ ณ ปัจจุบันนี้ ในประเทศจีนได้เปลี่ยนแปลงมาใช้ระบบพินอิน Pinyin (拼音) ซึ่งเป็นระบบที่ใช้อักษรโรมันมาใช้เป็นสัญลักษณ์ในการสะกดคำ ซึ่งมันทำให้ง่ายต่อการเรียภาษาจีนมากขึ้น ซึ่งทำให้ระบบนี้เป็นที่แพร่หลายมากกว่าระบบจู้อิน ที่ใช้ตัวอักษรที่คิดค้นขึ้นมาเอง  และในวันนี้เราจะมาเรียนการสะกดคำง่ายๆแบบ Pinyin กันก่อนกันดีกว่านะคะ

พินอินคืออะไรกันน้า?

ก่อนที่เราจะไปเรียนภาษาจีนกันแบบจริงๆจังๆ เหล่าซือ(แปลว่าอาจารย์ในภาษาจีน) จะอธิบายความหมายของ “พินอิน” ให้นักเรียนทุกคนฟังก่อน “Pinyin พินอิน 拼音” คือตัวช่วยให้เราอ่านออกเสียงภาษาจีนได้อย่างถูกต้อง เพราะบางครั้งเวลานักเรียนใช้ภาษาไทยในการจดคำอ่านภาษาจีน มันอาจจะทำให้นักเรียนอ่านผิดเพี้ยนหรืออ่านได้ไม่ถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์ พินอินมีลักษณะเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ ซึ่งผู้เรียนสามารถเข้าใจ และจดจำได้ง่าย และในเว็บไซต์นี้ก็จะใช้เป็น พินอิน ทั้งหมด เพื่อความง่ายและถูกต้อง
ถ้าเทียบกับภาษาไทยแล้ว พินอินก็เปรียนเสมือนสระและพยัญชนะของภาษาจีน

ทำไมเรียนภาษาจีนต้องเริ่มเรียนพินอินก่อนเป็นอันดับแรกอ่ะ?

เนื่องจากอักษรจีนเป็นอักษรที่พัฒนามาจากรูปภาพ และได้วิวัฒนาการจนมาเป็นอักษรเฉกเช่นปัจจุบัน เพราะฉะนั้นแค่มองตัวอักษรเราจะไม่รู้ว่ามันสะกดยังไง ต้องใช้ความจำเพียงอย่างเดียว “ตายล่ะ ใครจะไปจำได้ ตัวอักษรเยอะแยะตาแปะขายไข่ขนาดนั้น” เพราะฉะนั้นเราถึงต้องเรียนวิธีเขียนอ่านตัวสะกดภาษาจีนเอาไว้ หรือที่เรียกว่าพินอินซึ่งเปรียบเสมือน ก.ไก่ ข.ไข่ ในภาษาไทยนั่นเอง มันจะช่วยทำให้ชาวต่างชาติอย่างเราเขียนอ่านภาษาจีนได้สะดวก แล้วยังช่วยเราออกเสียงได้อย่างถูกต้องด้วย นอกจากนั้นใครที่รู้พินอินแล้วก็สามารถพิมพ์ภาษาจีนได้อย่าง่ายดาย

พินอินไม่ใช่การถอดเสียงแบบภาษาอังกฤษ (Anglicization) !!

หลายๆคนคงคิดว่าพินอินคือการถอดเสียงแบบภาษาอังกฤษ ง่ายๆไม่เห็นจำเป็นต้องเรียน ขอให้คิดใหม่ได้เลยยย จริงๆแล้วมันแค่ยืมอักษรโรมันมาแทนเสียงตัวสะกด เช่นอักษร q ในระบบพินอินเป็นเสียง “ช”  ไม่ตรงกับในภาษาอังกฤษเลย และยังมีกฏอีกมากมาย เช่นการผสมคำ และการใส่เสียงวรรณยุกต์ที่แตกต่างจากระบบการออกเสียงในภาษาอังกฤษอย่างสิ้นเชิง

องค์ประกอบของพินอิน

1. 声母: พยัญชนะ มี 23 เสียง
2. 韵母: สระ แบ่งออกเป็นสระเดี่ยว และ สระผสม ทั้งหมด 36 เสียง
   – สระเดี่ยวมี  6  เสียง
   – สระผสมมี  30  เสียง
3. 声调: เสียงวรรณยุกต์ มี 4 เสียง และเสียงเบา(จะเรียนในบทต่อไป)

 

เสียงพยัญชนะ 声母 ทั้ง 23 เสียงของภาษาจีน

 

พยัญชนะ	วิธีการออกเสียง	วิธีการออกเสียง(ฟัง)
b	ป
p	พ
m	ม
f	ฟ
d	เตอ
t	เทอ
n	เนอ
l	เลอ
g	เกอ
k	เคอ
h	เฮอ
j	จี
q	ชี
x	ซี
z	จือ
c	ชือ
s	ซือ
zh	จรือ(อ่านเป็นเสียงเดียว)
ch	ชรือ(อ่านเป็นเสียงเดียว)
sh	ซรือ(อ่านเป็นเสียงเดียว)
r	ยรือ(อ่านเป็นเสียงเดียว)
y	ยี
w	อู

 

เสียงสระ 韵母 ทั้ง 36 เสียงของภาษาจีน

1.สระเดี่ยว มี 6 เสียง

สระเดี่ยว	วิธีการออกเสียง	วิธีการออกเสียง(ฟัง)
a	อา
o	โอ
e	เออ
i	อี
u	อู
ü	อวี(อ่านเป็นเสียงเดียว)

2.สระผสม มี 30  เสียง

• a) ai ao an ang
• o) ou ong
• e) er ei en eng
• i) ia iao ie iu ian in iang ing iong
• u) ua uo uai ui uan un uang ueng
• ü) üe üan ün

 

วิธีการผสมเสียง(พยัญชนะ+สระ)

 

วิธีการผสมเสียงต้องประกอบด้วย พยัญชนะ + สระ + เสียงวรรณยุกต์(เรียนในบทต่อไป)

1. พยัญชนะ รวมกับ สระเดี่ยว 1 ตัว(พยัญชนะจะไฮไลท์สีชมพู) เช่น

• P + a = Pa

2. พยัญชนะ รวมกับ สระผสม เช่น

• สระผสม 2 ตัว เช่น bai gei hao tou ฯลฯ
• สระผสม 3 ตัว เช่น bang teng tong ฯลฯ
• สระผสม 4 ตัว เช่น xiong liang lieng ฯลฯ

*ข้อควรระวัง*

แม่สะกดในภาษาจีนที่ต้องตามหลังเสียงสระ  ก็มีน้า! (อันนี้ไม่ต้องคิดมาก ใช้บ่อยๆเดี๋ยวก็เป็นเอง)

• -n เหมือนแม่กนและกงในภาษาไทย
• -ng  เหมือนแม่กง
• r  มีไว้แสดงเสียงเอ้อ ต้องเอาปลายลิ้นงอขึ้นไปแตะที่เพดานปาก

1. สระ u อู(อู) ไม่ใช้กับพยัญชนะ y, j, q, x
2. สระ ü อวี
   -ถ้าใช้ควบคู่กับพยัญชนะ y, j, q, x จะต้องตัดจุดสองจุดที่อยู่ข้างบนของ ü ออกไป เช่น ü –> yu üe –> yue
   -ถ้าใช้ควบคู่กับพยัญชนะ l, n จะละสองจุดไม่ได้ ไม่นั้นจะไปซ้ำกับเสียงu (อู) ทำให้เกิดการสับสนได้

3. สระ er เช่น 兒 เมื่อทำหน้าที่เป็นสระต่อท้าย จะเขียนพินอินแค่ r เท่านั้น เช่น 一點兒 yīdiǎnr